حرمي كه سقفش آفتاب و گنبدش خاكي است؛ بقيع، سلام!
اين روزها كه زائران حرم نبوي، يكي از با فضيلت‌ترين ايام براي گزاردن عمره نصيب‌شان شده و در ماه رجب‌‌المرجب عازم سرزمين وحي شده‌اند، قبل از بستن احرام، توفيق زيارت حرم نبوي و مزار چهار امام مظلوم شيعه (امام حسن مجتبي، امام سجّاد، امام محمّدباقر و امام جعفر صادق عليهم‌السّلام) را درك مي‌كنند و خلاصه عاشق مدينه مي‌شوند و تازه در مي‌يابند كه عاشقي مدينه يعني چه و البته موقع خداحافظي با اين حرم بيشتر مي‌دانند كه خداحافظي با مدينه و اينكه نمي‌داني دوباره به آن مي‌رسي يا نه؛ چه حال و سوزي دارد ...
اما عمره‌گزاران ماه رجب شايد با كيفيت ديگري ايام تشرف را مي‌گذرانند. علاوه بر اينكه ماه استغفار را در سرزمين وحي هستند، ايام و مناسبت‌هايي مانند ولادت حضرت علي عليه‌السلام در خانه كعبه و بعثت حضرت محمد (ص) در غار حرا، ايام البيض رجب و ... را در مدينه منوره و مكه مكرمه درك مي‌كنند ؛ همراه با ادعيه مخصوص امامان مظلوم بقيع در هر روز ماه رجب ...
زائران ايراني حرمين شريفين در اين روزهاي پر بركت ماه رجب به فرسنگ‌ها دورتر از گنبد طلايي حرم رضوي مي‌روند و مهمان حرم ديگري مي‌شوند؛ اما حرمي كه گنبد و بارگاهش سقف آسمان و تيغ آفتاب است. همين حرم است كه در كنار عشق به رسول مكرم اسلام و دخت گرامي‌اش، زائر را پايبند خود مي‌كند. آنجا بقيع است.
وقتي از جوار گنبد طلايي امام رضا عليه‌السلام در مشهد، قصد سفر به شهر پيغمبر و ديدار گنبد خضراء نبي را مي‌كني، تازه مي‌فهمي غربت شيعه يعني چه! چون كافي است چند قدمي از اين گنبد سبز رنگ دور شوي تا در ناحيه شرقي حرم به قبرستاني برسي كه فقط قبرستان نيست بلكه براي شيعه «حرم» است.
وقتي از پله‌هاي حرم بالا مي‌روي، صداي بي‌تابي كبوتران حرم را مي‌شنوي. چند قدمي ديگر كافي است تا بال بال زدن كبوتران را هم ببيني، اما آدم‌ها اينجا چقدر متين‌اند. ناآرامي‌شان هم متين است. وقتي ناآرامند سرشان پائين است و فقط شانه‌هاشان بالا و پايين مي‌رود.
زائران حرم به يك خط سنگ‌چين خيره شده‌اند. چهار تن در يك فضاي سنگ‌چين به اندازه دو متر در دو متر خفته‌اند. آفتاب، سنگ قبرشان شده است. ديواري خراب‌شده و سنگ‌چين، دور تا دور اين مرقدهاي تابناك كشيده شده است. اگر بداني اين چهار تن كيستند، تازه مي‌فهمي غربت شيعه در شهر پيغمبر يعني چه!
اين سنگ‌چين، باقي‌مانده از گنبدهايي است كه پيش‌تر وجود داشته و ديگر خرابش كرده‌اند. اگر حرم باشكوه امام هشتم شيعيان در مشهد را زيارت كرده باشي و با حرم چهار معصوم خفته در اين خط سنگ‌چين مقايسه كني، بغض گلويت را مي‌گيرد. از همين رو است كه مي‌گويند "بقيع؛ بغض شيعه در گلوي تاريخ" ؛ البته زنان را كه اجازه ورود به بقيع نمي‌دهند، پشت ديوار يا حصار مشبك حرم مي‌ايستند و تضرع و خشوع، مايه دعاها و زيارتشان مي‌شود. زيارت قبول و التماس دعا ...
اما عمره‌گزاران ماه رجب شايد با كيفيت ديگري ايام تشرف را مي‌گذرانند. علاوه بر اينكه ماه استغفار را در سرزمين وحي هستند، ايام و مناسبت‌هايي مانند ولادت حضرت علي عليه‌السلام در خانه كعبه و بعثت حضرت محمد (ص) در غار حرا، ايام البيض رجب و ... را در مدينه منوره و مكه مكرمه درك مي‌كنند ؛ همراه با ادعيه مخصوص امامان مظلوم بقيع در هر روز ماه رجب ...
زائران ايراني حرمين شريفين در اين روزهاي پر بركت ماه رجب به فرسنگ‌ها دورتر از گنبد طلايي حرم رضوي مي‌روند و مهمان حرم ديگري مي‌شوند؛ اما حرمي كه گنبد و بارگاهش سقف آسمان و تيغ آفتاب است. همين حرم است كه در كنار عشق به رسول مكرم اسلام و دخت گرامي‌اش، زائر را پايبند خود مي‌كند. آنجا بقيع است.
وقتي از جوار گنبد طلايي امام رضا عليه‌السلام در مشهد، قصد سفر به شهر پيغمبر و ديدار گنبد خضراء نبي را مي‌كني، تازه مي‌فهمي غربت شيعه يعني چه! چون كافي است چند قدمي از اين گنبد سبز رنگ دور شوي تا در ناحيه شرقي حرم به قبرستاني برسي كه فقط قبرستان نيست بلكه براي شيعه «حرم» است.
وقتي از پله‌هاي حرم بالا مي‌روي، صداي بي‌تابي كبوتران حرم را مي‌شنوي. چند قدمي ديگر كافي است تا بال بال زدن كبوتران را هم ببيني، اما آدم‌ها اينجا چقدر متين‌اند. ناآرامي‌شان هم متين است. وقتي ناآرامند سرشان پائين است و فقط شانه‌هاشان بالا و پايين مي‌رود.
زائران حرم به يك خط سنگ‌چين خيره شده‌اند. چهار تن در يك فضاي سنگ‌چين به اندازه دو متر در دو متر خفته‌اند. آفتاب، سنگ قبرشان شده است. ديواري خراب‌شده و سنگ‌چين، دور تا دور اين مرقدهاي تابناك كشيده شده است. اگر بداني اين چهار تن كيستند، تازه مي‌فهمي غربت شيعه در شهر پيغمبر يعني چه!
اين سنگ‌چين، باقي‌مانده از گنبدهايي است كه پيش‌تر وجود داشته و ديگر خرابش كرده‌اند. اگر حرم باشكوه امام هشتم شيعيان در مشهد را زيارت كرده باشي و با حرم چهار معصوم خفته در اين خط سنگ‌چين مقايسه كني، بغض گلويت را مي‌گيرد. از همين رو است كه مي‌گويند "بقيع؛ بغض شيعه در گلوي تاريخ" ؛ البته زنان را كه اجازه ورود به بقيع نمي‌دهند، پشت ديوار يا حصار مشبك حرم مي‌ايستند و تضرع و خشوع، مايه دعاها و زيارتشان مي‌شود. زيارت قبول و التماس دعا ...
ارسال نظر