به گزارش خبرنگار اعزامی پايگاه اطلاع رسانی حج به مدينه منوره، قبرستان بقيع يكی از مكانهای بسيار مقدس مسلمانان است كه پيامبر اسلام(ص) اهتمام زيادی به اين قبرستان داشتند، زيرا اصحاب پيامبر و برخی از شهدای اسلام در آنجا آرميده بودند، اصحابی كه گاه با دست مبارك خود آنها را در بقيع به خاك می سپردند.

اين قبرستان بعد از پيامبر نيز گسترش يافت و چهار تن از ائمه شيعه مظلومانه در آنجا آرميدند،همچنين شخصيتهای بزرگی از اسلام از جمله عباس عموی پيامبر، دختران پيامبر، عمه های پيامبر، فاطمه بنت اسد مادر بزرگوار اميرالمومنين(ع)، بعضی از شهدای جنگ احد، شهدای واقعه حره و جمعی از صحابه پيامبر در آنجا مدفون هستند و از گذشته مورد احترام نه تنها شيعيان بلكه همه مذاهب اسلامی بوده است.

در خصوص قبر جضرت زهرا(س) نيز يكی از مكانهای دفن را قبرستان بقيع نام برده اند، امروز اگر بقيع را اين گونه مانند ائمه و اصحاب پيامبر مظلوم می بينيم، اما در روزگاری بقيع اين چنين غريب نبود و ائمه بقيع داری گنبد و بارگاه بودند، اما متاسفانه برخی افكار موجب تخريب اين گنبدها شد و بقيع سرنوشت ديگری به خود ديد. سرنوشتی كه ناشی از برداشت نادرست و متضاد با اسلام است.

اميرالمومنين (ع) فرمودند: «هر كس به قبرستان برای زيارت اهل قبور برود، خداوند متعال ثواب پنجاه سال عبادت به او عطا فرمايد و گناه پنجاه ساله او و والدينش را ببخشد». زيارت اهل قبور سنت ما ايرانی ها است، ما در قبرستانها حاضر می شويم، برای مردگان خود طلب بخشش می كنيم، از سرنوشت آنها برای زندگی بهتر در اين چند روز دنيا عبرت می گيرم، شهدا را واسطه قرار می دهيم تا فردای قيامت شفيع بما باشند زيرا از قرآن كريم آموخته ايم«یَوْمَئِذٍ لَّا تَنفَعُ الشَّفَاعَةُ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَنُ وَرَضِیَ لَهُ قَوْلًا» و ما شهدا را يكی از مصاديق اين آيه می دانيم.

مردم با اين ذهنيت و اين شوق نسبت به شهدا و انسانهای پاك وارد مدينه می شوند و در قبرستان بقيع حاضر می شوند تا اشك های خود را برای ائمه و  اصحاب خالص و صادق پيامبر نثار كنند.

اما در بقيع منظره ای را می بينيم كه هيچ گاه نديده ايم، در اين قبرستان برخی از افراد تلاش می كنند تعريف خود را از دين، شفاعت و غيره به مردم و زائران بدهند، يكی از اين افراد مطلبی را در رد شفاعت اوليا می گفت كه بطلان آن بديهی بود ، نكته و همه مقصود اين نوشتار اين است كه برخی از زائران هدف را فراموش كرده و جذب حاشيه های اين قبرستان می شوند.

ما وقتی به زيارت ساير ائمه می رويم ادب زيارت را حفظ می كنيم و در فرصت محدود خود بهترين زيارت و استفاده را داريم اما در اينجا برخی از زائران كه البته آنها نيز عشق به ائمه دارند، وارد بازی افراد منحرف می شوند و ناگاه متوجه می شوند ساعت 7 صبح وارد بقيع شده اند اما اكنون ساعت 9 صبح است و دريغ از يك زيات نامه خواندن.

وقتی وارد حرم امام رضا می شويم، نظم خاصی در ميان زائران می بينيم و هدف نيز زيارت و توجه به امام خود است، يكی قرآن می خواند، يكی نماز و ديگری در كنار ضريح امام  عرض ارادت می كند.

در بقيع زائران ما بايد بيشتر از هميشه اين ادب را داشته باشند، زيرا چهار ائمه در آنجا هستند، حضرت فاطمه زهرا نيز يا در بقيع و با در خانه خود مدفون است و پيامبر رحمت نيز چند ده متری بقيع. نكته ديگر اينكه بقيع محل زيارت همه ائمه و بزرگان دين بوده است.

زائران بايد در فرصت محدود خود در اين قبرستان به ديگران نشان دهند كه پيروان ائمه(ع) هيچ گاه درگير مسائل بی ارزش و فرعی نمی شوند، برخی از افراد در پی شبه افكنی و بی ارزش نشان دادن توسل هستند، رونق بازار باطل خود را می خواهند با انواع حيله ها گرم نگه دارند، زائران ما حتی اگر در علوم دينی مسلط نيز باشند، نبايد در دام اين افراد قرار گيرند، اين افراد هيچ امر مسلم و مستندی را قبول ندارند و تنها فضا برای عرض اندام آنها و از دست رفتن فرصت زيارت فراهم می شود.

معتقد هستم اگر زائران ما با وجود محدوديت ها گوشه ای نشسته و به ائمه توسل كنند، نه تنها دعايشان اجابت می شود بلكه افراد منحرف نيز در مقصود خود به نتيجه نمی رسند.

فرصت محدود حضور در مدينه و بقيع بايد به نحوی سپری شود كه ما با تمام وجود آمادگی روحی و معرفتی برای زيارت خانه خدا را داشته باشيم، بقيع دريای معرفت و اخلاص است زيرا فرزندان اسلام را در خود جای داده است و اين دريا برای ما كه جرعه ای از اين معرفت را می خواهيم كسب كنيم هرگز به پايان نمی رسد، اگر از حاشيه ها بپرهيزيم بيشتر از يك جرعه و شايد دريايی از معرفت نيز نصيبمان شود بدون اينكه از اين دريا كاسته شود.

در احاديث آمده است كه ساعتی تفكر بهتر از 70 سال عبادت است و چه جايی بهتر از حرم پيامبر و قبرستان بقيع تا در گوشه ای نشسته و در ذهن خود تاريخ صدر اسلام را مرور كنيم، در اين صورت پرده ها برای ما از ميان رفته و به حقايق دست پيدا می كنيم.